Aby rozpocząć ten tekst, sięgnęłam do źródła, czyli wytłumaczeń słowa POWOŁANIE, którym chciałabym się zająć w kontekście zawodu nauczyciela. I tak słownik języka polskiego PWN mówi: powołanie «zdolność i zamiłowanie do czegoś; też: przeświadczenie jakiejś osoby o tym, że wybrany zawód, droga życiowa są dla niej najwłaściwsze»1, Dobrze znana szczególnie uczniom Wikipedia podaje: Powołanie – potocznie: posiadanie określonego daru do wykonywania danej czynności przez większą część życia. Czynność tę wykonuje się bardziej z pobudek altruistycznych niż finansowych, choć te drugie mogą mieć również znaczenie. Można również mieć powołanie do pracy, którą się wykonuje2. Słowo „powołanie” nabiera dodatkowego znaczenia w religii3. W definicji podanej przez Wikipedię znajduje się także wzmianka o…

Nie poznaję naszego miasta… nie poznaję ludzi… nie poznaję siebie… Kraków… tętniący “życiem”, “głośny”, “pełny”… Do przepełnionych środków komunikacji miejskiej, do braku miejsc na parkingach, do zakorkowanych ulic, do tłumów przemieszczających się ludzi można się było przyzwyczaić i hmm polubić! Choć przeważnie omijałem “tłoki”, szukałem ciszy i spokoju, to teraz widząc “puste” ulice, chodniki, zaczynam “tęsknić” za “dawnym” miastem! Widok nielicznych przechodniów rozmawiających ze sobą bez przywitań i z odwróconymi na bok głowami jest hmm “dziwny”… Otwieranie drzwi rękawami, łokciami wydaje się “śmieszne”… A ludzie stojący przed “sklepami” aby zrobić zapasy przypominają stare “czasy”… Przezorność, zły sen czy panika…? Tak, wiem, to ostrożność… UZASADNIONA, ale czy nie za późna…? Przecież…