Fakty, nauka, wiara… „To książka o miłości […],, która ratuje życie“1. „Nie jest tak, że mamy wolność wyboru zajęcia się tym czy tamtym, ale wolność uczynienia tego, co konieczne lub nieuczynienia niczego“2. Treść pierwszych siedmiu rozdziałów omawianej książki przedstawia historię i genezę cierpienia konkretnego człowieka. U podstaw takich okoliczności i sytuacji, nie znajdujemy zawsze pełnej świadomości, pełnej winy podmiotu, wobec których moglibyśmy stosować ze skutkiem (czy też z czystym sumieniem), instrumentalne podejście i metody resocjalizacyjne3. Zauważamy za to, bez wątpienia, fenomen niezawinionego cierpienia. Według personalimu, zauważone piętno cierpienia wymaga przystanięcia, zadumy i pewnej solidarności z bliźnim4. Nie zaś jedynie instrumentalnych środków zaradczych, które mają powodować pewne pożądane skutki, a bez…