Karolina Tytko, FAKTY, NAUKA, WIARA… Zapraszamy do lektury

Fakty, nauka, wiara…

„To książka o miłości […],, która ratuje życie“¹.

„Nie jest tak, że mamy wolność wyboru zajęcia się tym czy tamtym,

ale wolność uczynienia tego, co konieczne

lub nieuczynienia niczego“².

Treść pierwszych siedmiu rozdziałów omawianej książki przedstawia historię i genezę cierpienia konkretnego człowieka. U podstaw takich okoliczności i sytuacji, nie znajdujemy zawsze pełnej świadomości, pełnej winy podmiotu, wobec których moglibyśmy stosować ze skutkiem (czy też z czystym sumieniem), instrumentalne podejście i metody resocjalizacyjne³. Zauważamy za to, bez wątpienia, fenomen niezawinionego cierpienia. Według personalimu, zauważone piętno cierpienia wymaga przystanięcia, zadumy i pewnej solidarności z bliźnim⁴. Nie zaś jedynie instrumentalnych środków zaradczych, które mają powodować pewne pożądane skutki, a bez dialogu mogą prowadzić do niezrozumienia i działania na szkodę bliźniego⁵.

Człowiek, którego poznajemy na łamach analizowanej książki, zaczyna swoje życie z różnych powodów w okolicznościach, które (również z różnych powodów), zaburzają oczekiwany od każdego członka społeczeństwa, proces socjalizacji wraz z jego dorastaniem⁶. Istotne jest, że on przecież CHCE inaczej. Czytamy przecież, że Grzesiek miał „wspaniały plan ogarnięcia życia“, kiedy wyszedł z więzienia pierwszy raz. Niestety „runął [on] już pierwszego dnia wolności“⁷. Nie jest więc pełną prawdą to, że Ci, którym się w życiu „nie udało“, tego chcą czy będą chcieli . A tym bardziej nie jest prawdą, że są temu w 100% winni. Owszem, każdy ma wybór. Ale tylko częściowy. W zależności od okoliczności ten sam popełniony przez różne osoby błąd może powodować diametralnie różne konsekwencje⁸. I tak niektórzy członkowie społeczeństwa, własnymi siłami, czy po prostu będąc uwikłani w nawyki, wzorce i oparty na dotychczasowym życiu światopogląd, nie potrafią zmienić swojego życia. Mogą nie wiedzieć, że istnieje taka możliwość, że jest ona korzystna dla nich, mogą nie wiedzieć jak to zrobić, mogą być przekonani, że temu nie podołają czy wreszcie – nie mają na to wystarczająco dużo sił.

Rozdział VIII jest w związku z powyższym, pewnym przełomem. I dlatego powinien być punktem centralnym analizy. Opisuje on relację „skazanego“ z drugim więźniem, recydywistą i ateistą. Ten drugi jest przekonany, że mimo błędów i upadków ludzi w Kościele (czy nawet samego Kościoła jako instytucji), Biblia jest faktycznym dziełem o przemianie, nieoderwanej od rzeczywistości. O przyjaźni, miłości i nadziei⁹. W rozdziale tym, czytamy że – jak się okazuje – wszystko to czego nie udawało się zrealizować wcześniej (pomimo jak najlepszych intencji i postanowień), od momentu wspomnianej relacji i przekazanego w niej Kierunku, zaczyna przychodzić z łatwością. Choć nie bez wyrzeczeń i nie od razu. Z punktu widzenia psychologii i socjologii mamy do czynienia z czymś,co nie jest do końca wytłumaczalne w kontekście deterministycznego świata odruchów dążenia do przyjemności i unikania przykrości¹⁰.

Nurt personalistyczny przedstawia jako jedyny spośród nurtów filozofii osoby/człowieka, teorię człowieka, uwzględniającą jego dodatkowy poziom. Otwarcie na drugiego, poszanowanie jego wolności i godności oraz pochylanie się nad tymi, którzy mają się gorzej, jest wg Tischnera powołaniem każdego człowieka¹¹. W praktyce oznacza to przede wszystkim zwykłe bycie z kimś. Tischner pisał, że: „Dobro nie istnieje inaczej, jak tylko jako konkretna dobroć i wolność konkretnego człowieka“¹². Dobro bez zaangażowania ludzi nie ma okazji aby się realizować. Walka w obronie godności każdego człowieka, mimo że wydaje się czasem nieskuteczna i utopijna, jest warunkiem koniecznym wzrostu w człowieczeństwie i dążenia do społeczeństwa solidarnego, mocnego. Jest to praktyczna eksplikacja wiary w Nieskończonego.

Książka i życie Tego, który się podzielił swoją historią są więc świadectwem potencjału tkwiącego w Człowieku, Człowieczeństwa. Świadectwem o pewnym Kierunku, w którym warto podążać, i wierzyć w to, co niesie ze sobą jego transcendentalny Horyzont. Chrześcijaństwo jest religią ukazującą Boga jako Uosobioną Miłość, z której tajemnicy chrześcijanie są zobowiązani czerpać i która współodczuwa każdego rodzaju cierpienie. .

https://www.rtck.pl/sklep/ksiazki/nie-jestes-skazany/