Poezja sensu stricto

Małgorzata Jaworska, “Erotyki wybrane”

***

zamykasz oczy i widzisz
jego spojrzenie w myśli zaplątane
i kwiat jaśminu we włosach
jego dłonią wpleciony

i pamiętasz jak dałaś mu pić ze swoich ust
żeby ugasić w nim pragnienie serca

i wtedy to się stało –
rozpadły się dwa światy by stać się jednym

 

***

znużone ciało bezwładnie opada na krzesło
palce próbują dotknąć podłogi
jakby chciały ostatni raz poczuć rzeczywistość
oswobadzam umysł z łańcucha przymusu
wtapiam się duszą w brązowy koloryt mebla
staję się jednością ze światem materialnym

 

***

jeszcze będzie tak
jakby szklane łzy nigdy nie rozbiły się o poduszkę
jakby każdy zmierzch nie był pustką kalekiego serca
jeszcze ukołyszę duszę co igrała z losem
i słowa ukształtuję na nowo…

jeszcze przyjdzie czas nie pamiętania
(…)