Klaudia Karpiel, “Poezje”

 

Wygrawerowane drogi

Za mało słów obcasem wbitych w sam bruk. Za dużo łez

wypłakanych tam i z powrotem

z piachem nanoszonym na

powiekach. W ostatnich

butach po marzenia z nadzieją

przyklejoną do podeszwy.

Podążasz po brukowanych pustyniach.

Przed wejściem w życie droga

lekko wydeptana. W butach

z przeszłością zakurzoną,

przez inne drzwi.

Już nieskrzypiące za nową przyszłością.

 

 

Słodko-gorzka zamieszana

Chciałeś tylko pomóc a posłodziłeś

życie gorzką czekoladą. Lata

wspomnień nauczyły cię ile

słów wyważyć łyżeczką aby

kawa nie była za słodka

a rozczarowanie zbyt gorzkie.

Parę dobrych gestów w prawo

i w lewo nie wymieszają cukru do końca.

Na spodzie zawsze zostaje kilka

złudzeń. Pijąc uważaj na usta

splamione raz już nie potrzebują kolejnych kaw.